Jokerina: października 2016

Kiedy dopłynęłam do brzegu, zeskoczyłam z łodzi i zaczęłam się rozglądać. Zobaczyłam kobietę stojącą z jakimś mężczyzną na przystanku. Wyglądało to jakby ona próbowała go do siebie przekonać, a on nie był nią zainteresowany. Uznałam ,że ona raczej nikomu już się nie przyda. Podniosłam kamień z ziemi i rzuciłam się z nim na kobietę, tym samym pozbawiając jej przytomności. Ujrzałam ,że facet szykuje się do ucieczki. Obezwładnienie go było pestką. Zabrałam dziewczynie ubranie i szybko się w nie przebrałam. Czarna sukienka w czerwone pasy sięgała mi do połowy ud. Idealnie przylegała do talii. Do tego jeszcze jej biżuteria, kosmetyki z torebki (sama torebka), pistolet buty i czarne bolerko.

Para miała ze sobą auto ,które powiodło mnie do Gotham. Musiałam znaleźć pana J. Stęskniłam się za nim ,ale to on po mnie nie wrócił! Podroczę się z nim trochę ,a potem znów będzie moim pączusiem. Wiedziałam ,że Pączuś pewnie będzie w swoim klubie, a dotarcie do niego było tylko kwestią czasu. Znałam drogę do niego na pamięć.

Kiedy dotarłam do klubu, od razu po wejściu wszystkie spojrzenia rzuciły się w moją stronę. Oni wiedzieli kim ja byłam. Dumnie szłam przez pomieszczenie i usiadłam przy barze. Barman mnie nie zauważył. Szkoda, bo bardzo dobrze się z nim trzymałam. Gdyby nie ja ,to Jack (tak miał na imię barman) już dawno był by.…..Martwy.

-Mocne Martini proszę!

-Nie sprzedajemy- szepnął przy czyszczeniu kieliszków- to jest zarezerwowane dla specjalnej osoby.

-No weź Jack! Stęskniłam się za twoim Martini w Blackgate!

-Harley! Jak ja dawno nie widziałem ciebie tutaj! Jak uciekłaś?

-To było banalne! Przypomnij sobie z kim rozmawiasz.

Rozmawiałam z Jackiem jeszcze parę godzin ,gdy w końcu uznałam ,że trzeba iść po Jokera.

Wyszłam szczęśliwa z baru i zaczęłam iść w stronę naszej bazy. Po drodze poprawiłam włosy, makijaż tak ,aby mój Pączuś gdy tylko mnie zobaczy mógł się szeroko uśmiechnąć i zabić przy okazji paru ludzi.

Weszłam do naszej bazy i zobaczyłam smutnego Jokera siedzącego na fotelu. Postanowiłam mu zrobić niespodziankę ,więc po cichu podchodziłam do niego od tyłu. Schowałam się za meblem kiedy usłyszałam o czym mówili w telewizji. Postanowiłam bardziej się w słuchać.

Reporterka: Nie wiemy jakim cudem Harleen Quinzell zdołała uciec z BlackGate. Obrażeń zaznała paru więziennych ochroniarzy. Na szczęście obeszło się bez ofiar śmiertelnych. Policja zarzeka się ,że dołoży wszelkich starań ,aby odnaleźć zbiega i umieścić go w Arkham Asylum.

W tym momencie Pan J wyłączył telewizor i głośno westchnął.

-Ach Harley. Wiedziałem ,ze uciekniesz, ale gdzie ty jesteś?

-Tutaj Pączusiu- zaszeptałam mu do ucha na co on podskoczył.

-Harley nie strasz mnie tak!!!!

-Przepraszam ,ale wyglądałeś tak zabawnie!

-Oj wiem- nagle chwilowo zamilkł- Harley muszę ci o czymś powiedzieć.

-Słucham Panie J?

-Gordon nie żyje, zabiłem go kiedy próbował mi uciec z Batmanem. Już nie musimy się o niego więcej zamartwiać!!!

Coś we mnie pękło. Umarł Gordon, przyjaciel, w pewnym sensie był dla mnie jak ojciec. To zabolało ,ale uznałam ,że to pomoże mi i Pączusiowi być razem na zawsze!!!

-Kocham cię- powiedziałam nagle.

-Ja ciebie też i obiecuję ,ze nigdy cię nie opuszczę.

__________________________________

Wiem ,że rozdział krótki :(

ale następny będzie bardzo długi epilog

Czekajcie cierpliwie :D
____________________________________________
Zapraszam również na nowe

opowiadanie stworzone prze ze mnie

na Wattpadzie!

https://www.wattpad.com/story/87335276-potomkini-lasu

_____________________________________________

Jokerina

Strony

sobota, 15 października 2016

Info!

Her Joker | Rozdział 13

Archiwum bloga